Ik rijd van mijn woonplaats Doorn naar Noordwijk om daar de Kerst door te brengen. Op de A12 passeer ik de afrit Linschoten. Allerlei gedachten flitsen door me heen. Hoe vaak heb ik deze afslag niet genomen? Hoeveel mooie herinneringen liggen in dit dorpje? Hoelang geleden liep ik er mijn eerste wedstrijd, 40, 42 jaar terug? Ik weet het niet precies.
Bijna neem ik in een automatisme de vertrouwde afslag, op weg naar de Linschotenloop die niet doorgaat. Oorzaak Covid19. Een kleine voetnoot natuurlijk in vergelijking met alle andere ellende die veroorzaakt wordt door het virus. Helaas, of misschien juist wel gelukkig, laat emotie zich niet uitdrukken ten opzichte van andere ellende. Emotie is verre van objectief, emotie is gevoel. Het gevoel bij mij is er een van melancholie, hevige weemoed. Ook een soort verlangen dringt zich op, misschien zelfs wel hunkering. Of de combinatie van dit alles. Vanaf de rijksweg in de auto zie ik in de verte het verlaten parcours liggen. Slingerend door de polder.
De Linschotenloop laat zich niet beschrijven. Het is als een Kerstmis of Koningsdag. Pas als het er niet is voel je wat je mist. Een dag die in je systeem zit, waarbij je ontheemd bent bij het wegvallen er van.
Bij alle herinneringen van mijn tientallen deelnames besef ik pas wat deze “boerenkoolloop” betekent. De gezelligheid, verbondenheid, de mooie parcoursen en de Kersdagen die enkele dagen later volgen. De traditie is verbroken.
Als deelnemer moet ik natuurlijk niet teveel treuren over de annulering. Laten we eens aan de organisatie denken. Zij zorgen voor een schitterend evenement waar al jaren meer lopers komen dan het aantal inwoners dat Linschoten rijk is. Een organisatie die bestaat uit louter vrijwilligers. Niks organisatiebureau of dure professionals. Vrijwilligers die nu vrij zijn, zij hadden kou en wind graag getrotseerd om ons lopers te ontvangen. Een gezamenlijk stuk zingeving is hen afgenomen.
In Noordwijk aangekomen loop ik in de prachtige duinen. Helemaal alleen. Precies op het tijdstip dat ik anders samen met duizenden medelopers in Linschoten zou hebben genoten. Mijn gedachten hangen in het verleden. Ik mijmer over het moment dat ik precies dertig jaar geleden het parcoursrecord liep in mijn geboortedorp en prijs me tegelijkertijd gelukkig dat ik nog steeds mag hardlopen.
Afslag Linschoten, tot zaterdag 18 december 2021!
Aart Stigter
